marcin.wojciechowski@olsztyn.agora.pl 14-10-2005 ,
Na
Dajtkach pitbull pogryzł małego kundelka. - Niektórzy spacerują z psami,
które nie mają kagańca. Czy musi dojść do ataku na człowieka, by zainteresowała
się tym straż miejska - pyta nasza Czytelniczka
Ewa Zarecka, studentka olsztyńskiego uniwersytetu, wybrała się do znajomej
na Dajtki. Idąc jedną z osiedlowych ulic zobaczyła, jak prowadzony na
smyczy, ale bez kagańca pitbull zaatakował małego psa: - Złapał go zębami
za szyję i mimo interwencji właściciela puścił dopiero, gdy się zmęczył
- opowiada. - Psiak przeżył, ale nie wiadomo, czy następnym razem będzie
miał tyle szczęścia.
Takie zdarzenia na osiedlu nie należą do rzadkości. - Kolejny raz widziałam
taką sytuację. Biegające luzem i bez kagańców psy sprawiają, że wychodząc
na spacer nie czuję się bezpiecznie - mówi jedna z mieszkanek Dajtek.
- Ktoś powinien częściej ten teren kontrolować - dodaje.
Olsztyńska straż miejska przyznaje, że mieszkańcy Dajtek często proszą
ich o interwencję w sprawie wypuszczanych luzem psów. Tylko jednego dnia
niespełna dwa tygodnie temu, podczas wspólnej akcji ze schroniskiem dla
zwierząt, strażnicy zwrócili uwagę ośmiu właścicielom czworonogów, czterem
wypisali mandaty, a przeciwko jednemu skierowali wniosek do sądu grodzkiego.
- Dajtki to specyficzne osiedle. Właściwie co posesja, to co najmniej
jeden pies. Ich właściciele powinni wiedzieć, że mogą wyprowadzać je na
spacer tylko na smyczy, a jeżeli zwierzę jest duże i agresywne, to trzeba
zakładać mu kaganiec - mówi Jarosław Lipiński, zastępca komendanta straży
miejskiej. - Dlatego będziemy się tu pojawiać częściej.
Lipiński dodaje, że od początku października każdym osiedlem zajmuje się
konkretny funkcjonariusz, który codziennie powinien je patrolować i na
bieżąco odbierać sygnały od mieszkańców. - Dzięki naszej obecności właściciele
psów zrozumieją, że nawet łagodny czworonóg puszczony luzem może stanowić
zagrożenie dla innych ludzi.
Straż miejska prosi też, aby mieszkańcy powiadamiali ich o wykroczeniach,
których dopuszczają się ich sąsiedzi. - Jeżeli widzimy, że sąsiad wypuszcza
psa bez smyczy, to nie bójmy się dzwonić pod numer
986 i wskazywać go z imienia i nazwiska. Łatwiej będzie
nam wtedy pouczyć go lub skierować wniosek do sądu grodzkiego - dodaje
Jarosław Lipiński.
Z psami to faktycznie nie jest dobrze. Ale zastanówmy się: ogrodzonych domów na Dajtkach jest prawie dwa tysiące! Jeżeli, jak podaje straż miejska, w większości domów są psy, to można powiedzieć, że jednak problemu nie ma! Bo co innego można powiedzieć w tej sytuacji, jeżeli czterem właścicielom wypisano mandaty, a jeden (słownie jeden!) będzie odpowiadał w sądzie? Pewnie, że w ciągu jednego dnia (tak naprawdę to nie całego dnia tylko kilku godzin) trudno zdziałać więcej, ale jednego dnia w ciągu roku to nic się nie załatwi w tej sprawie. Gdyby władze, choć raz w miesiącu, systematycznie prowadziły taką akcję to efekt byłby murowany. Przypominam sobie, że rok temu, także nieśmiało, przepraszając bez mała wszystkich, trochę postraszono i na tym się skończyło. Akcyjność władz jest na ogół znana i zawsze dyskredytuje te władze! Pies puszczony samopas nie raz zmuszał mnie do zejścia z roweru i zastawienia się nim, co uchroniło moje łydki przed poszarpaniem. Tak naprawdę nie przyszło mi nawet do głowy wtedy, aby dzwonić po straż miejską. Przecież zdawałem sobie doskonale sprawę z tego, że nikt nie przyjedzie natychmiast, jeżeli by się nawet moja skargą bardzo przejął, a opowiadanie na drugi czy trzeci dzień, że tu a tu napadł mnie jakiś pies wydaje się śmieszne! Także właściciel takiego psa wyśmiałby moje spóźnione pretensje! Aby wyjść z całej tej opresji trzeba by robić na miejscu zdarzenia całą aferę ze świadkami. A kto może być w takie sytuacji świadkiem? Sąsiad właściciela niesfornego psa? W jakim celu? Aby mieć za płotem wroga? Mam w najbliższej okolicy takich posiadaczy psów, którzy mają ostatni stopień głuchoty i nie słyszą kilkugodzinnego ujadanie swoich pupilów. Jeden z tych psów, bardzo duży, zachrypłym (od nieustannego szczekania) głosem, jest sam tak tą pracą wyczerpany, że stosuje metodę trzy szczeknięcia jeden po drugim, następnie cztero sekundowa przerwa i znowu trzy szczeknięcia. Taka kanonada może trwać nawet do czterech godzin! Inny ma dla odmiany małego pieska, który nie robi żadnych przerw w szczekaniu przez kilka godzin! Gdyby te dwa psy szczekały w tym samym czasie, można by pojechać wtedy na przykład na zakupy, ale one szczekają na zmianę zapełniając pracowicie cały dzień!
Andrzej Kalinowski