Wspólnota Dajtki w Olsztynie od chwili jej powstania należała do parafii Św. Jakuba w Olsztynie.
Dopiero po 1945 roku ustanowiono duszpasterstwo na Dajtkach, które zostało samodzielną parafią w 1978 roku.
Życie religijne wiejskiej wspólnoty musiało niechybnie koncentrować się w oddalonym o 7 kilometrów kościele parafialnym Św. Jakuba w Olsztynie.
Z tego powodu na początku poprzedniego wieku wspólnota postanowiła wznieść pośrodku wioski, na skraju pastwiska w pobliżu dużego stawu, przynajmniej krzyż wraz z dzwonem.
Około roku 1820 postawiono krzyż i dzwon, które były przez następne dziesięciolecia z powodu braku kościoła czy chociaż kaplicy, religijnym centrum wioski.
Zarówno krzyż jak i konstrukcja podtrzymująca dzwon, powstały z pni dębu, przy czym pień dębu wykorzystany do budowy dzwonnicy przypomina swym kształtem „widełki”.
Spotykano się tylko o godzinie 18 w maju na nabożeństwa majowe oraz w październiku o tej samej godzinie na nabożeństwo różańcowe.
Przy krzyżu spotykano się także, aby wspólnie „iść z ofiarą” – jak mawiano wcześniej – na uroczystości odpustowe do Olsztyna do kościoła parafialnego Św. Jakuba, do Bartąga, wsi Gutkowo i Jonkowo. Szczególnie w czasie objawień maryjnych Gietrzwałdzie, które miały miejsce od czerwca do września 1877 roku, spotykano się pod krzyżem, aby pielgrzymować do Gietrzwałdu, jak również później, zawsze 8 września na uroczystość objawień maryjnych.
Krzyż i dzwon przestały być punktami spotkań religijnych Wspólnoty po wzniesieniu kaplicy na Dajtkach 1878 roku. Wszystkie nabożeństwa, jak również okolicznościowe Msze Święte odbywały się wtedy w kaplicy. Również pątnicy, którzy pielgrzymowali z daleka do Gietrzwałdu, mogli bardzo często nocować w kaplicy.

(ciąg dalszy poniżej następnego zdjęcia)